Elveda EMZİK !

Defne Mart 3 itibariyle artık 2,5 yaşında. Ben aslında 2 yaşına girer girmez emziği bıraktırmak istiyordum. Öyle planlamıştım. Ancak olmadı. O sıralar ekstra bir bağlılık gösterdi Defne. Bende kötü bir etki yapar endişesiyle çok zorlamadım. Daha sonrasında da işe başlayınca epeyce ertelendi. Doktorumuz da en geç 2,5 yaşında bıraksın deyince bekleyelim biraz daha dedim.
Geçen ayın sonlarına doğru çevremden duyduğum birkaç yöntemi deneyerek başlayalım bari dedim. Önce emziğin ucunu biraz kestim. O gece Defne emmek istemedi."anne kırılmış bu" dedi. Evet annecim atalım bence artık bak bozulmuş desem de hiç oralı olmadı bi süre o şekilde emmeye devam etti.
Açıkçası ben karşılaşacağım durumlardan endişeliydim. Günlerce uıykusuz kalacağız, zor uyuyacak, ağlıyacak sürekli sıkıntı yaşayacağız diye yine öteledim. işe gidiyor olmamın çok etkisi vardı aslında.
Kendim de çok zora gelemiyeceğim bir dönemdeyim.
Neyse geçen hafta artık bırakmalıyız diye düşünüp ani bir hamle yaptım :)
Defneyle odasında oynarken ona çaktırmadan yatağından memesini aldım ve mutfakta ucunu yarısına kadar kesip attım. Sonra hiç bişey olmamış gibi yanına gidip, "aaa Defnecim bak memene ne olmuş" dedim. "Noolmuş annecim" dedi. Dedim annecim yırtılmış bu baksana çok kötü bişey olmuş.
Önce aldı eline bakiiim diyerek. inceledi, ucundaki açıklığa parmağını soktu, emmeye çalıştı. Suratı düştü, morali çok bozuldu, resmen durgunlaştı.
Sonra elleriyle arkasına saklayarak veeyymeemm o benim memem dedi. Annecim ama bak yırtılmış bu hemde baksana ne kadar pis kokuyor dedim. Hem sen büyüdün bebek değilsin ki. Bebekler emiyor ya memeyi. Sen büyüdüğün için memende artık bozulmuş dedim. Gel biz bunu kuşlara atalım, bebeklerine götürsün dedim."Gamam annecim" dedi ve benim yatak odama gidip camı açtık. "Ben atıcam" dedi. Peki dedim. Attı aşağı.
Oh be dedim bu kadar kolaymış. Akıllı kızım hemende kavradı işi. Attık bitti. Zaten hiç emsin istememiştim bebekken de. Çok geç vermiştim. Aslında 1buçuk yaşına kadar da bir bağlılığı yoktu.
Neyse attık kurtulduk. Yarım saat sonra odasında oynarken birden gözünden yaşlar akmaya başladı sessizce. Kısık bir sesle annecim mememi vermem o benim diyerek ağlamaya başladı..
Annecim ama attık memeni yok gitti. Kuşlar aldı götürdü dedim. Biraz ağladı. Sonra sustu.

Akşam uyku saati geldiğinde biraz zor uyudu evet. Ağladı. Yatakta debelendi. Beni ilk defa yatağının içine istedi. Yanımda yat dedi. Yattım biraz hikaye anlattım. Artık Emziğimizin olmayacağını söyledim. Sallamadan uyuyan bir çocuk çoğu zaman Defne, ancak o gün biraz fazla salladım kucağımda. Ve fakat uyudu. :) En korktuğum ise gece uyanmasıydı. Uyanıcak ve uyumayacak diye endişe ettim. Fakat uyanmadı :)
Güzel dedim.. Kurtulduk. O günden beri, yaklaşık 1 haftadır Defne emziksiz uyuyor. Aramıyor da.
Kolay oldu. Bu kadar kolay olacağını tahmin etmemiştim. Şimdi diyorum keşke daha önce bıraksaymışız.
Olsun. Bu zamanda çok geç değil sanki.


Darısı diğer bebeklerin başına :)